تعیین تبخیر-تعرق واقعی ذرت علوفه ای به روش بیلان آب خاک تحت سطوح مختلف آبیاری قطره ای با مدیریت پالسی و پیوسته (مطالعه موردی: دشت ورامین)

برنامه ریزی صحیح آبیاری سبب کاهش تلفات نفوذعمقی، صرفه جویی در مصرف آب، افزایش تولید و بهره وری مصرف آب می گردد. بدین منظور ابتدا باید نیاز آبی گیاه زراعی تعیین گردد. در پژوهش حاضر به منظور تعیین نیاز آبی ذرت علوفه ای رقم ZP 606 به روش پایش رطوبت خاک، آزمایشی در قالب کرت های نواری خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در منطقه پیشوای ورامین اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح تامین 120، 100 و 80 درصد نیاز آبی گیاه (به ترتیب 2I، 1I و3I) و فاکتور فرعی شامل دو سطح مدیریت آبیاری پالسی(P) و پیوسته (C) بودند. تبخیر- تعرق واقعی ذرت علوفه ای تحت دو مدیریت آبیاری پالسی و پیوسته با استفاده از روش بیلان آب در شرایط آبیاری کامل به ترتیب 364 و 341 میلی متر، در تیمار کم آبیاری 348 و 336 میلی متر و در تیمار بیش آبیاری 383 و 352 میلی متر محاسبه شد. مقدار تبخیر-تعرق برآوردی ذرت علوفه ای به روش نشریه فایو-56 در طول دوره رشد 400 میلی متر محاسبه شد و نسبت به متوسط تبخیر-تعرق واقعی تیمار آبیاری کامل با مدیریت پالسی و پیوسته حدود 5/13 درصد بیش برآورد دارد که لزوم استفاده از ضرایب گیاهی محلی برای برآورد دقیق نیاز آبی گیاه را نشان می دهد. هم چنین نتایج نشان داد که مقدار نفوذ عمقی در تیمار بیش آبیاری با مدیریت پالسی حدود 30 درصد نسبت به تیمار بیش آبیاری با مدیریت پیوسته کاهش یافته است. در نتیجه پیشنهاد می شود که به منظور صرفه جویی در مصرف آب و کاهش نفوذ عمقی در منطقه مطالعاتی از مدیریت پالسی در سیستم های آبیاری قطره ای استفاده شود.