بررسی آب شویی باکتری ایشریشیا کولای در دو خاک اسیدی

برای اصلاح اسیدیته و افزایش حاصل خیزی خاک های اسیدی کشاورزی در گیلان از کودهای دامی استفاده می شود که اگرچه مفیدند اما دارای باکتری های کلی فرم هستند که می توانند به آب های زیرزمینی راه یافته و این منابع را آلوده کنند. هدف این پژوهش بررسی انتقال باکتری شاخص  ایشریشیا کولای در خاک اسیدی بود. دو خاک با pH 88/5 و 93/3 از منطقه املش و لاهیجان نمونه برداری شد. برای آزمایش آب شویی، خاک ها پس از هواخشک شدن و الک شدن بدون تراکم در سیلندرهای پلی وینیل کلراید (قطر 8/4 و ارتفاع 92/14 سانتی متر) ریخته شد. پس از برقراری جریان اشباع ماندگار، 1/0 حجم منفذی (PV) پالس آلودگی شامل باکتری ایشریشیا کولای (CFU mL-1 108) و برمید (M 008/0) به سر ستون افزوده شد و آب شویی با آب مقطر انجام شد. نمونه برداری از زه آب خروجی در فواصل زمانی مشخص تا PV 5/4 انجام شد. در زه آب شمار باکتری ایشریشیا کولای و غلظت برمید اندازه گیری شد. پس از پایان آب شویی، ستون خاک به 5 لایه 3 سانتی متری بریده شد و تعداد باکتری مانده در هر لایه شمارش شد. در زه آب ستون خاک املش و لاهیجان پیک غلظت نسبی باکتری (C/C0) در 7/0 و PV 9/0 رخ داد در حالی که پیک C/C0 برمید به ترتیب در 8/0 و PV 8/1 دیده شد. بیرون آمدن زودهنگام باکتری از ستون خاک نسبت به برمید به مسیرهای جریان ترجیحی نسبت داده می شود که در ستون خاک لاهیجان به دلیل داشتن رس و ماده آلی بالاتر، بیشتر بود. بیشترین شمار باکتری مانده در هر دو خاک در لایه 3-0 سانتی متری به دست آمد که در خاک املش بیشتر بود و با افزایش عمق خاک به ترتیب 9/0 و 44/1 واحد لگاریتمی در خاک املش و لاهیجان کاهش یافت. در کل، نه تنها غلظت تجمعی باکتری در زه آب ستون خاک املش بیشتر بود، بلکه تعداد باکتری های مانده در این خاک نیز به دلیل pH بالاتر بیشتر از خاک لاهیجان بود.