واکاوی و نقد الگوی حکمرانی خوب؛ تبیین شاخص های حکمرانی اسلامی مبتنی بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

الگوی حکمرانی خوب را فرایند تدوین و اجرای سیاست گذاری در حوزه های مختلف با مشارکت دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی تعریف می کنند به گونه ای که ضمن برآوردن نیازهای اساسی جامعه، به تحقق عدالت و امنیت و توسعه پایدار منابع انسانی و محیط زیست منجر گردد. این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ضمن واکاوی الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر شاخص های بانک جهانی و نقد آن، به دنبال این پرسش اصلی است که شاخص های حکمرانی اسلامی و جهادی بر اساس نهج البلاغه و اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران چگونه است؟ یافته های تحقیق نشان می دهد الگوی حکمرانی خوب مبتنی بر اصول لیبرال و برخاسته از جوامع توسعه یافته و بیانگر گرایش سیاسی یا ایدیولوژیکی خاصی است که بکارگیری آن در جوامع دیگر به شکل برون زا و تحمیلی و بدون توجه به ساختارهای اجتماعی، نظام اقتصادی، ارزش ها و فرهنگ بومی مطلوب نخواهد بود. حکمرانی اسلامی، شیوه حکومتی مبتنی بر مردم سالاری دینی است و آنچه امروز موجب تفاوت و امتیاز جمهوری اسلامی ایران از دیگر کشورهای جهان شده، تلاش این نظام برای تحقق اسلام ناب در ساحت های مختلف حیات فردی و اجتماعی و حرکت بر مدار اسلام است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سبک جدیدی از حکومت و حکمرانی در چارچوب قوانین الهی و اسلامی ارایه نموده که در اهداف، سیاست ها و شاخص های حکمرانی نظام شامل؛ پاسخگویی و حق انتخاب و اظهارنظر برای مردم، حاکمیت قانون، کیفیت قوانین و مقررات، کارایی و اثربخشی، مبارزه با فساد و ثبات سیاسی و فقدان خشونت نمایان و حاکم است.