اثرتمرین تناوبی شدید برچربی کبد،آنزیم های کبدی ومقاومت انسولینی درکودکان ونوجوانان مبتلا به کبدچرب غیرالکلی

اگرچه تغییر درشیوه زندگی شامل کاهش وزن وفعالیت بدنی، اساس درمان بیماری کبدچرب غیرالکلی است، اثر انواع فعالیت بدنی بر بیماری کبدچرب به طورکامل شناخته نشده است. هدف کلی پژوهش  حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید روی سطوح چربی کبد، آنزیم های کبدی ومقاومت انسولینی درکودکان ونوجوانان مبتلا به کبدچرب غیرالکلی بود.

دراین پژوهش تجربی تعداد23نوجوان مبتلا به کبدچرب غیرالکلی به شکل تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی شدید وکنترل قرارگرفتند. مداخله ورزشی به مدت هشت هفته در گروه تمرین تناوبی به شکل 30 ثانیه فعالیت دویدن با شدت معین و 30 ثانیه استراحت فعال بود و تمرین سه جلسه درهفته و هرجلسه به مدت36-32 دقیقه با شدت110-100 درصد حداکثر سرعت هوازی انجام شد، درحالی که گروه کنترل دراین مدت هیچ گونه فعالیت منظمی نداشت. متغیرهای مورد اندازه گیری قبل و بعد ازمداخله تمرینی اندازه گیری و از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد.

اختلاف معناداری در اوج اکسیژن مصرفی (تناوبی 38/9درصد در مقابل کنترل 62/0 درصد)، درصدچربی بدن (تناوبی25/1-درصد در مقابل کنترل 31/0 درصد) نسبت محیط کمر به لگن (تناوبی24/1-درصد درمقابل کنترل 41/0 درصد) آنزیم هایALT (تناوبی42/12-درصد در مقابل کنترل  84/3 درصد) وAST (تناوبی95/13-درصد در مقابل کنترل 8/4درصد) انسولین (تناوبی37/12-درصد در مقابل کنترل 56/3-درصد) ومقاومت انسولینی (تناوبی (24/15-درصد در مقابل کنترل83/2-درصد) گروه های تمرین تناوبی و کنترل مشاهده شد (P<0.05)، درحالی که بین سطوح فشارخون وقند خون ناشتای گروه ها اختلاف معناداری بین گروه ها مشاهده نشد (P>0.05).

 به نظر می رسد که تمرین های تناوبی شدید با دوره زمانی کوتاه مدت و زمانبندی شده می تواند به عنوان یک مداخله درمانی کمکی برای بهبود کبد چرب غیرالکلی و آنزیم های کبدی کودکان ونوجوانان چاق و دارای اضافه وزن مطرح باشد.