بررسی موانع دریافت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک در بیمارستان لقمان حکیم تهران در سال 1397

ترومبولیتیک داخل وریدی یک درمان تایید شده برای سکته مغزی ایسکمیک است. این درمان در کشورهای درحال توسعه کمتر از کشورهای توسعه یافته استفاده می شود. هدف مطالعه حاضر تعیین فراوانی دلایل دریافت نکردن ترومبولیتیک داخل وریدی در بیماران است.

مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی روی586 بیمار با سکته حاد مغزی مراجعه کننده  بیمارستان لقمان حکیم تهران در سال 1397 است. در این مطالعه فراوانی موانع دریافت ترومبولیتیک داخل وریدی در بیماران ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS 16 استفاده شد.

 از تعداد 586 مبتلا به سکته حاد مغزی، تاخیر در مراجعه در 444 بیمار (76 درصد) کنترااندیکاسیون های متعدد برای دریافت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی در 44 بیمار (31درصد) و پس از آن، سکته مغزی مینور یا در حال بهبود، در 35 بیمار (25درصد)، دلیل دریافت نکردن فعال کننده پلاسمینوژن بافتی بودند.

نتایج این مطالعه نشان داد مهم ترین دلیل دریافت نکردن ترومبولیتیک داخل وریدی دیر مراجعه کردن بیمار به بیمارستان است. افزایش اطلاعات بیماران در مورد اهمیت مراجعه به هنگام به مراکز درمانی برجسته ترین نقش را در افزایش استفاده از ترومبولیتیک تراپی در بیماران مبتلا به سکته مغزی واجد شرایط دارد.