ارزیابی راهبردهای توسعه منابع انسانی در فضای معماری تغییرات: دیدگاه کارکنان آموزش وپرورش لرستان

منابع انسانی گنجینه ای از نیروهای بالقوه سازمان هستند که می توانند به صورت راهبردی توسعه یافته و به صورت گسترده به منظور رقابت و دست یابی به تعالی گسترش یابند. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی بسترها و فضای راهبردهای توسعه منابع انسانی در راستای آمادگی برای تغییرات احتمالی در آموزش وپرورش اجرا شد. رویکرد پژوهش کمی و راهبرد بکار رفته توصیفی- ارزیابی بود. جامعه آماری پژوهش کارکنان اداره کل و نواحی آموزش وپرورش خرم آباد بودند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم تعداد 215 نفر از کارکنان به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده شامل دو پرسشنامه اقتباس شده از مطالعات (Chanda & Kabra, 2000) به نام های «ارزیابی فضای توسعه منابع انسانی» و «ارزیابی راهبردهای توسعه منابع انسانی» بودند. روایی صوری پرسشنامه از طریق استفاده از نظرات صاحب نظران و روایی سازه آن با روش تحلیل عاملی تاییدی مورد آزمون قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها نیز توسط ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید واقع شد. نتایج نشان داد که کارکنان آموزش وپرورش فضای توسعه منابع انسانی را در محیط کار خود ازلحاظ مطلوبیت در سطح متوسط ارزیابی کرده اند. در خصوص راهبردهای توسعه منابع انسانی نیز، یافته ها حاکی از آن بود که کارکنان میزان رضایت خود را از مطلوبیت راهبردهای توسعه منابع انسانی در سطح پایین تر از سطح متوسط ارزیابی نموده اند. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه نیز نشان داد که بین دیدگاه کارکنان آموزش و پروش در متغیرهای فضای توسعه منابع انسانی و راهبردهای توسعه منابع انسانی برحسب مدرک تحصیلی و سابقه خدمت تفاوت معناداری وجود نداشت. به نظر می رسد فضا برای ایجاد تغییرات راهبردی در حوزه منابع انسانی در سازمان آموزش و پرورش چندان مطللوب نیست. برای ایجاد یک تغییر کلی در سازمان لازم است تا فرایند آن از طریق راهبردهای منابع انسانی به کار گرفته شود. سازمان دهی فرایند تغییرات نیازمند ایجاد توازن ظریف میان ذی نفعان سازمان است. تحول در راهبرد منابع انسانی منجر به ایجاد تغییر در تمامی جنبه های مربوط به منابع انسانی، نظام ها، باورها، ساختارها و همچنین انتظارات تجاری سازی می شود این تحول مشابه معماری ایجاد تغییرات است.