بررسی اثر پلاسمای گلاید تپی با گاز متان بر روی آبگریزی سطح چوب صنوبر

با توجه به شرایط تیمار و نوع گاز استفاده شده، پلاسما اثرات متفاوتی بر روی نم پذیری سطح چوب دارد. گازهای هیدروکربنی معمولا باعث از بین رفتن گروه های آبدوست سطح شده و با ایجاد ساختارهای زبر میکروسکوپی موجب آبگریزی می شوند. در این تحقیق از تیمار پلاسمای گلاید همراه با گاز متان به منظور آبگریزی سطح چوب و ایجاد مقاومت در برابر هوازدگی استفاده شد. چوب صنوبر دلتوییدس (Populus deltoides) تحت شرایط مختلف آزمایشگاهی مانند زمان، ولتاژ، فرکانس، فاصله بین الکترود ها و جریان ورودی و خروجی گاز در داخل یک راکتور با گاز متان در معرض پلاسمای گلاید قرار گرفت. سپس ویژگی های سطح چوب با استفاده میکروسکوپ الکترونی روبشی، اندازه گیری زاویه تماس قطره آب، طیف سنجی مادون قرمز انعکاسی (ATR-FTIR)، زبرسنجی و رنگ سنجی مورد مطالعه قرار گرفت. پس از آن نمونه ها با استفاده از چرخ هوازدگی گاردنر در معرض هوازدگی تسریع شده قرار گرفتند و مجددا ویژگی های آنها بررسی شد. بررسی تصاویر الکترونی نشان داد که پلاسما باعث ایجاد لایه زگیلی مانند روی سطح چوب می شود که می تواند بر اثر رسوب مواد جدید و یا اثرات فیزیکی پلاسما (حکاکی سطح) باشد. تیمار پلاسما باعث افزایش قابل-توجه زاویه تماس قطره آب بر روی سطح نمونه ها شد. نمونه های تیمار شده سطح زبرتری نسبت به نمونه شاهد داشتند. سطح نمونه های تیمار شده به طورکلی تیره تر از نمونه شاهد بود. پس از اعمال هوازدگی بر روی نمونه ها، اثرگذاری تیمارها بر روی آبگریزی سطح تا حد زیادی از دست رفت. سطوح تیمار شده بر اثر هوازدگی، تغییرات زبری کمتری نسبت به شاهد داشتند و رنگ تیره آنها نیز بعد از هوازدگی به نقره ای فام تغییر یافت. استفاده از پلاسمای گلاید گاز متان پتانسیل زیادی برای ایجاد سطوح آب گریز بر روی سطح چوب نشان داد، اما این لایه دوام چندانی نداشته و بر اثر هوازدگی اثر خود را از دست داد