تاثیر عوامل تشکیل دهنده بتن بر نفوذ آب های سطحی

بتن یکی از مصالحی است که در ساخت سازه‎های هیدرولیکی مصرف زیادی دارد. با توجه به اهمیت کم تراوا بودن چنین سازه هایی، نفوذپذیری به عنوان یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر عمر مفید و دوام آنها به شمار می ‎رود. لذا، در این مقاله، تاثیر عوامل تشکیل دهنده بتن، یعنی سنگدانه، خمیر سیمان، مرز بین این دو و همچنین مقاومت سطحی بتن بر نفوذ آب سطحی به داخل بتن ارایه شده است. برای این مطالعات، نمونه های بتنی مکعبی 28 روزه با ابعاد 150 میلی متر، با بکارگیری انواع سنگدانه ها از قبیل گرانیت، اندزیت، سیلیس، آهک، مرمر و توف ساخته شدند. این نمونه های بتنی، دارای سیمان پرتلند نوع 2، دوده سیلیس، خاکستر بادی، زیولیت و پودر سنگ آهک نیز بودند. برای اندازه گیری نفوذپذیری و مقاومت سطحی بتن به ترتیب از روش ‎ های "محفظه استوانه ای" و "پیچش" استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهند که نفودپذیری سنگ صخره از نفوذپذیری بتن ساخته شده با ستگدانه های حاصل از همان سنگ صخره، کمتر است. همچنین مشاهده گردید که نفوذپذیری خمیر سیمان سخت شده، بیشتر از نفوذپذیری بتن ساخته شده از همان خمیر سیمان است. به علاوه، تحلیل رگرسیونی نتایج مربوط به مقادیر نفوذپذیری سنگ های صخره، خمیر سیمان، ناحیه انتقال و مقاومت سطحی بتن‎ها نشان می دهد که می توان با استفاده از معادله رگرسیونی ارایه شده، حجم آب نفوذی به درون نمونه های بتنی را پیش ‎بینی کرد. همچنین مشاهده شد که در مقایسه با سایر پارامترهای در نظر گرفته شده، خمیر سیمان و مقاومت سطحی به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را بر نفوذپذیری بتن‎ دارند.