بررسی آزمایشگاهی استهلاک انرژی و عمق نسبی پایین دست در شیب شکن های مایل گابیونی و ساده

در تحقیق حاضر به بررسی آزمایشگاهی رفتار پارامترهای هیدرولیکی شیب شکن های مایل ساده و گابیونی پرداخته شد. به همین منظور 120 آزمایش متفاوت برای دو نوع شیب شکن مایل ساده و گابیونی با سه زاویه و دو ارتفاع انجام شد. نتایج نشان داد که در هر دو مدل مورد آزمایش افزایش عمق بحرانی نسبی، سبب کاهش میزان استهلاک انرژی نسبی و افزایش عمق نسبی پایین دست شده است. بررسی و مقایسه نتایج مربوط به شیب شکن مایل گابیونی نسبت به شیب شکن مایل ساده نشان داد که بکارگیری گابیون در سطح شیبدار به طور متوسط برای سه زاویه و دو ارتفاع مورد بررسی، راندمان استهلاک انرژی 561% و عمق نسبی پایین دست 1/50 % نسبت به شیب شکن مایل ساده افزایش یافته است. این نتیجه منجر به کاهش فرسایش بستر پایین دست سازه و درنتیجه کاهش طول حوضچه آرامش می گردد. مقایسه نتایج نشان داد که افزایش زاویه متوسط راندمان استهلاک انرژی را کاهش و متوسط عمق نسبی پایین دست را افزایش داد. با بررسی نتایج مشخص گردید در شیب شکن های مایل گابیونی تغییر زوایه تاثیر نسبتا کمی نسبت به مدل ساده داشته که دلیل آن را می توان ، خصوصیات فیزیکی و اثرات هیدرولیکی پیچیده جریان عبوری از سازه متخلخل دانست. همچنین با استفاده از 80% درصد داده های آزمایشگاهی روابطی جهت تخمین استهلاک انرژی نسبی و عمق نسبی پایین دست در شیب شکن مایل گابیونی ارایه شد و با 20% درصد داده ها به تست رابطه با معیارهای ارزیابی پرداخته شد.