تاثیر کاربرد میراگرجرمی تنظیم شونده فعال روی نمودار زمان دوام ساختمان های بلند مرتبه

امروزه طراحی سازه ها به سمت طراحی براساس سطح عملکرد پیش می رود. طراحی براساس عملکرد برای سازه ها ، مستلزم آنالیزهای سنگین و مکرر دینامیکی می باشد. روش تحلیلی زمان دوام یک روش دینامیکی نوین که بر مبنای عملکرد سازه بنا شده، و موجب کاهش تعداد آنالیزهای سازه می شود. در این روش سازه در معرض توابع شتاب فزاینده در طول زمان قرار گرفته و سپس عملکرد لرزه ای سازه با پارامترهای تقاضای مختلف مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این مقاله، با استفاده از روش زمان دوام عملکرد یک سازه مجهز به میراگر جرمی فعال تحت توابع شتاب زمان دوام سری ETA20e که از جدیدترین آنها هستند، مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدین منظور یک سازه 11 طبقه مجهز به میراگر جرمی فعال، به کمک یکی از روش های کنترل فازی (ممدانی) در نرم افزار متلب مدل سازی شده و سپس با بررسی نتایج حاصل از نمودارهای زمان دوام ترسیم شده برای حالت های قبل و بعد از بهسازی با میراگر جرمی تنظیم شونده فعال، به کارایی این سیستم درکاهش جابجایی نسبی بین طبقات و حداکثر جابجایی طبقه آخر پرداخته شده است. همچنین نتایج حاصل از روش زمان دوام تحت توابع شتاب سری ETA20e با روش تاریخچه زمانی حاصل از هفت شتابنگاشت انتخابی، مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد توابع زمان دوام پیش بینی مناسبی در تخمین رفتار سازه تحت شتابنگاشت انتخابی ارایه کرده است. نتایج نشان دهنده تاثیر چشمگیر افزودن میراگر جرمی در افزایش زمان دوام ساختمان مورد بررسی می باشد.