بررسی وضعیت اکسیداتیو بافت مغز موش های صحرایی نر مبتلا به سپسیس پس از تجویز ترشحات سلول های بنیادی مزانشیمی

فرضیه مورد بررسی در این مطالعه آن است که ترشحات سلول های بنیادی مزانشیمال (CM) سبب کاهش استرس اکسیداتیو در بافت مغز در موش های صحرایی نر مبتلا به سپسیس می گردد.

این مطالعه در گروه فیزیولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران از شهریور 1397 تا اردیبهشت 1398 انجام شد. ترشحات از سلول های بنیادی مزانشیمال بافت چربی موش در پاساژ دوم جمع آوری شد. موش های صحرایی نر نژاد ویستار (g 250-220) به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند: شم، سپسیس و CM. سپسیس در گروه های سپسیس و CM القا شد. دو ساعت پس از القاء سپسیس، حیوانات در گروه CM، ترشحات 105×5 سلول بنیادی مزانشیمی را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از درمان، فشار سیستولی و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در حیوانات اندازه گیری شد. سپس نمونه خون حیوانات به منظور سنجش شاخص های التهابی و نمونه بافت مغز به منظور اندازه گیری شاخص های اکسیداتیو گردآوری گردید.

در حیوانات سپتیک، کاهش معنادار در فشارخون سیستولی، درصد اشباع اکسیژن خون شریانی و فعالیت سوپراکسید دیس موتاز مشاهده گردید (05/0>P). در این گروه، افزایش معنادار در سطوح شاخص های التهابی و محتوای مالون دی آلدهید مغزی نسبت به گروه شم دیده شد (05/0>P). استفاده از CM سبب بهبود معنادار فشارخون سیستولی، درصد اشباع اکسیژن خون شریانی، شاخص های التهابی پلاسما و پارامترهای اکسیداتیو مغزی گردید (05/0>P).

به نظر می رسد که استفاده از ترشحات سلول های بنیادی سبب بهبود وضعیت التهابی و اکسیداتیو در موش های مبتلا به سپسیس می گردد و ممکن است بتوان آن را به عنوان یک درمان موثر در بیماران مبتلا به سپسیس در آینده به کار برد.