بررسی تفاوت مقادیر مارژین جراحی در نمونه های اکسزیونال ضایعات پوستی در حین جراحی و پس از فیکساسیون با فرمالین

مطالعه حاضر با هدف بررسی تفاوت مقادیر مارژین جراحی در نمونه های اکسزیونال پوستی در حین جراحی و پس از فیکساسیون با فرمالین می باشد.

مطالعه ای از نوع مقطعی بر روی 40 بیمار مبتلا به ضایعات خوش خیم و بدخیم پوستی که از آبان 1396 تا بهمن 1397 به بخش جراحی پلاستیک بیمارستان قایم مشهد مراجعه نمودند. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده و نحوه تصادفی سازی با استفاده از جدول اعداد تصادفی بوده است. ضایعات بدخیم و خوش خیم پوست با مارژین سالم اکسیزیون شده، سپس نمونه ها در ظرف حاوی فرمالین برای پاتولوژیست فرستاده شد. 

از مجموع 40 بیمار شرکت کننده در مطالعه 5/57% مرد و 5/42% زن بودند. میانگین سنی بیماران 53/14±55/66 سال بود. مقادیر مارژین جراحی در سه حالت، پیش از برش جراحی و پس از برش جراحی (001/0P<)، پیش از برش جراحی و پس از فیکساسیون (001/0P<)، پس از برش جراحی و پس از فیکساسیون با فرمالین (02/0P=) بررسی شد. در ضمن در این مطالعه ارتباط بین افزایش سن و طول اولیه ضایعه پوستی با جمع شدگی نمونه مورد بررسی آماری قرار گرفت که رابطه معناداری یافت نشد.

نتایج این مطالعه نشان داد که نمونه های بافتی هم پس از برش و هم پس از فیکساسیون بافت دچار جمع شدگی می گردند. بیشترین میزان جمع شدگی نمونه های بافتی پس از برش جراحی اتفاق افتاد که به دلیل خاصیت الاستیسیته خود بافت بوده و افزایش سن و طول اولیه ضایعه پوستی در این میزان جمع شدگی تاثیری نداشته است.