نگاهی بر اهمیت توسعه پایدار کشاورزی در راستای حفاظت محیط زیست

امنیت غذایی به معنای اطمینان از دسترسی عموم مردم به غذای کافی، سالم و مغذی است. افزایش جمعیت و به دنبال آن افزایش تقاضا مستلزم بالا بردن میزان تولید در واحد سطح است، از جانب دیگر سطح زمین های زراعی بر اثر عوامل گوناگونی نظیر خشکسالی، افزایش شوری خاک و توسعه شهرها کاهش یافته است. مصرف بی‎رویه و بیش از حد کودهای شیمیایی در مزارع و باغات، علاوه بر هزینه گزافی که بر دوش کشاورز می‎گذارد، اثرات جبران‎ناپذیری را نیز به دنبال دارد. به طور مثال بر هم خوردن تعادل عناصر غذایی، کاهش کمیت و کیفیت محصول، تجمع فلزات سنگین همچون بور، کادمیوم، سرب و غیره در گیاه را می‏توان نام برد. همچنین از سایر مشکلات به وجودآورنده می توان کاهش جذب عناصر و ریز مغذی‎ها توسط ریشه، تخریب و از بین رفتن ساختمان خاک، آلودگی آب‎های سطحی و زیرزمینی، کاهش جمعیت موجودات زنده خاک و غیره را عنوان نمود. در حالی که کشاورزی ارگانیک یکی از راهبردهای کشاورزی پایدار است که مبتنی بر روش های طبیعی کنترل آفات و بیماری‎ها می‎باشد و کاربرد آفت کش‎ها و علف کش‎های مصنوعی، کودهای شیمیایی، هورمون‎ها و آنتی بیوتیک‎ها تا حد امکان در آن منع می‎شود. لذا در دهه های اخیر تلاش‎های بسیاری در سطح بین المللی برای حرکت به سمت توسعه پایدار به وجود آمده است.