کاربردهای نانو مواد زیستی در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی

مهندسی بافت با گردهم آوردن حوزه های مختلفی از جمله فیزیک، نانوتکنولوژی، زیست شناسی مولکولی و تکوین از سویی، سعی در ارایه درک کامل تر و بهتری از فرآیندهای سلولی داشته و از سویی دیگر به بهبود روش های مهندسی و تولید بافت های جایگزین برای مصارف پزشکی می پردازد. در این میان نانوتکنولوژی باعث بروز پیشرفت های چشمگیری در ایجاد مواد جدید با کاربرد در حوزه های زیست پزشکی شده است. نانومواد با هدف تسهیل در ایجاد ساختارهای مهندسی بافت دارای این قابلیت هستند که به گونه ای طراحی شوند تا کمترین پاسخ التهابی در بدن میزبان ایجاد شود. بنابراین، آگاهی از تاثیر این ویژگی ها بر رفتار سلول، هم در تحقیقات اولیه سلولی و هم در حوزه های مرتبط با کاربرد، مانند مهندسی بافت و فن آوری های مبتنی بر سلول، ضروری می باشد. نانومواد زیستی با نسبت سطح به حجم بالا، کمک شایانی به توانایی جذب سطحی و فعالیت شیمیایی کرده که نهایتا افزایش عملکردهای سلولی به ارمغان آورده می شود. همچنین نانو مواد زیستی در مقایسه با زیست مواد معمولی سنتی، دارای پتانسیل بالایی از اثربخشی بارگذاری داروها و نوکلوییک اسیدها و یا دیگر فاکتورهای بیولوژیکی به منظور تسریع در ترمیم و بازسازی بافت می باشند. در این مقاله مروری به کاربردهای نانومواد زیستی در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی پرداخته شده و نقش این مواد به عنوان افزودنی در داربست های مهندسی بافت و نیز فاکتورهای القایی در محیط کشت مورد بحث قرار می گیرد.