بررسی تاثیر بنتونیت و سرشیوم بر پارامترهای مقاومتی خاک های مولد ریزگرد در ناحیه ورامین

امروزه تغییرات آب وهوایی به عنوان یکی از مهم ترین چالش های جهان مطرح می باشد، یکی از انواع آلاینده های موجود در هوا ریزگردها و گردوغبارهای ناشی از وزش باد می باشد، که ریزگردها و معضلات مربوط به آن، هرساله مشکلات زیادی در بخش های زیست محیطی، اجتماعی و سلامت جامعه و حتی مشکلات سیاسی در جهان و از جمله ایران ایجاد می کند؛ اما از آنجا که معضل پدیده ریزگرد در آینده هم وجود خواهد داشت، لازم است جهت مهار و کنترل آن راه کارهای علمی ارایه شود.یکی از راه های کاهش بوجود آمدن این پدیده تثبیت خاک در مناطق مستعد وقوع این پدیده است. در این تحقیق میزان تاثیر بنتونیت و سرشیوم در تثبیت خاک های رسی مستعد بوجود آورنده گرد و غبار برزسی شد و منطقه ورامین در نزدیک تهران که یک منطقه گرم وخشک می باشد و متشکل از خاک های رسی ریزدانه است که به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. در این مطالعه برای تثبیت خاک های مستعد ریزگرد از بنتونیت و سرشیوم در درصدهای وزنی 1 ،3 و 5 درصد استفاده شده است. نمونه ها پس از عمل آوری 7 روزه تحت آزمایش های حدود اتربرگ، مقاومت تک محوری و برش مستقیم قرار گرفته و تاثیر مواد تثبیت کننده در پارامترهای اصطکاک داخلی و چسبندگی، حد خمیری، حد روانی و شاخص خمیری و میزان مقاومت برشی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج برش مستقیم روی نمونه های شاهد، نتایج 59/61 کیلو پاسکال برای چسبندگی و 14/15 درجه برای زاویه اصطکاک داخلی را نشان می دهد زمانی که 3 درصد وزنی بنتونیت اضافه می شود این مقدار به ترتیب 53/76 کیلو پاسکال برای چسبندگی و 98/30 درجه برای زاویه اصطکاک داخلی افزایش می یابد. زمانی که از سرشیوم 1 درصد وزنی به عنوان تثبیت کننده استفاده شود، پارامترهای چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی به ترتیب 57/53 کیلو پاسکال و 57/29 درجه تغییر می کند.