بررسی میزان سرمایه اجتماعی در میان گروه های اجتماعی (منطقه حاشیه نشین و غیرحاشیه نشین) شهر مراغه

در تحقیق حاضر به بررسی میزان سرمایه اجتماعی گروه های سنی (جوانان، میان سالان و سالمندان) و هم چنین گروه های جنسی در دو منطقه حاشیه نشین و غیرحاشیه نشین پرداخته شده است. سه مولفه اصلی سرمایه اجتماعی که عبارت از:  اثربخشی جمعی، اعتماد و مشارکت اجتماعی با معرف های (انسجام و همبستگی اجتماعی، کنترل هنجاری غیررسمی، اعتماد بین فردی، اعتماد تعمیم یافته و اعتماد نهادی، مشارکت رسمی و مشارکت غیررسمی) سنجیده شد. مطالعه حاضر با استفاده از تیوری های سرمایه اجتماعی طرح ریزی شده است. تحقیق حاضر در سطح خرد و از نوع پیمایشی می باشد و گردآوری داده ها به وسیله پرسشنامه همراه با مصاحبه انجام شده است. جامعه آماری در این تحقیق شامل 10757 نفر از افراد حاشیه نشینان مراغه و نمونه آماری براساس فرمول کوکران شامل 400 نفر می باشد. یک گروه 400 نفری از غیرحاشیه نشینان نیز انتخاب گردیده است که از لحاظ سن و جنس دو گروه 400 نفری با همدیگر همگن شده اند و در کل گروه شامل 800 نفر می باشد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. در این بررسی با استفاده از تحقیقات قبلی صورت گرفته در عرصه داخلی و خارجی و استفاده از روش اعتبار محتوایی سوال ها پرسشنامه طراحی گردیده اند. جهت اطمینان از پایایی سوال ها پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید که با اجرای پرسشنامه در میان30 نفر از  افراد نمونه، از اعتبار و روایی لازم برخوردار بود. یافته های تحقیق نشان دادکه میزان سرمایه اجتماعی در بین مناطق حاشیه نشین و مناطق غیرحاشیه نشین متفاوت است. هم چنین شاخص های سرمایه اجتماعی نیز به جز مشارکت غیررسمی در مناطق حاشیه نشین و غیرحاشیه نشین متفاوت بود و این شاخص ها در مناطق غیرحاشیه نشین بیش تر بوده است. در کل نتایج پژوهش نشان داد که حجم سرمایه اجتماعی موجود در مناطق غیرحاشیه نشین بیش تر از مناطق حاشیه نشین است.