پاسخ های متابولیکی و آنزیمی گیاه همیشه بهار(Calendula officinalis L.) به محلول پاشی اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین، تحت تنش خشکی پس از برداشت

این تحقیق در قالب دو آزمایش انجام گرفته است. آزمایش اول به منظور بررسی اثر محلول پاشی، اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین (صفر، mg/L 50 و 100) بر متابولیت ها و فعالیت های آنزیمی گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) تحت تنش خشکی (بدون تنش(شاهد)، 25، 50 و 75 درصد ظرفیت زراعی) و آزمایش دوم به منظور اثر محلول پاشی اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین (صفر،mg/L 50 و 100) بر ارزش تغذیه ای و عمر پس از برداشت گل ها (شروع آزمایش، 5 و 10 روز)، انجام شد. هر دو آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج حاصل از این آزمایشات نشان داد، تمام تیمارها بر متغیرهای اندازه گیری شده اثر معنی دار داشتند. در آزمایش اول، تنش 25% ظرفیت زراعی، کلیه صفات به جز فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز را کاهش داد، اما تنش 75% ظرفیت زراعی، موجب افزایش کارتنویید، کربوهیدرات کل، فنل، فلاونویید، پروتئین، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز شد. بالاترین ویتامین ث در بین سطوح خشکی در شاهد مشاهده شد. همچنین محلول پاشی گل ها با پرولین mg/L 100، میزان کارتنویید، کربوهیدرات و فنل و پرولین mg/L 50، میزان پروتئین را افزایش داد. اسپرمیدین mg/L 100، میزان فلاونویید و اسید سیتریک mg/L 100، میزان ویتامین ث، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز را افزایش داد. در آزمایش دوم، تمام صفات مورد ارزیابی، پس از ده روز از برداشت، کاهش یافتند، بیشترین عمر پس از برداشت در تیمار اسید سیتریک mg/L 100 (7/9 روز) و کمترین در تیمار شاهد (3/5روز) بود. نتایج این تحقیق نشان داد، کاربرد اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین با غلظت mg/L 100 به همراه سطح آبیاری 75% ظرفیت زراعی موجب بهبود ویژگی های بیوشیمیایی و صفات تغذیه ای و عمر پس از برداشت همیشه بهار شد.