مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه رودخانه ای؛ مطالعه موردی: حوضه آبی ارس-کر

مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه از دهه 70 میلادی برای حل چالش های ناشی از کم آبی مطرح بوده و به طورمشخص بعد از ارایه دستورکار 21 سازمان ملل در نشست سران زمین در ژانویه 1992 در ریودوژانیرو به صورت یک الزام جهانی در آمد. مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه، یکی از شیوه های بهینه تخصیص آب در داخل کشورها و در عین حال  از راه کارهای جهانی برای مهار بحران آب و پیش گیری از منازعات آبی در حوضه های آبی مشترک است. یکی از این حوضه های آبی مهم، ارس- کر است که با پنج کشور ساحلی: ترکیه، گرجستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان و ایران در منطقه ژیوپلیتیک قفقاز جنوبی جریان دارد. حال، سوال این است که کشورهای ساحلی حوضه کر- ارس تا چه اندازه مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه را به کار گرفته اند؟ فرضیه مقاله حاضر این است که با وجود تلاش ها و اقدامات صورت گرفته، هنوز برنامه های آبی کشورهای ساحلی حوضه ارس- کر فاصله زیادی با اصول و معیارهای مدیریت یکپارچه منابع آب و به خصوص حوضه دارد. در این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای برای بررسی میزان التزام کشورهای ساحلی حوضه کر- ارس به اصول و معیارهای مدیریت یکپارچه منابع آب و حوضه استفاده شده است.