نگاهی تازه به چالش های حقیقت گویی به بیمار،رویکرد کشورهای مسلمان و نگاهی به برخی آموزه های شیعی

دراخلاق پزشکی نوین که احترام به اتونومی بیمار به عنوان یک اصل پذیرفته شده است، حقیقت گویی به بیمار به علت هم سو بودن با احترام به استقلال بیمار از اهمیت زیادی برخوردار است .اما در میدان عمل و در مواجهه با بیماران مختلف ،چالشهای زیادی وجود دارد که منجر به عملکرد های متفاوتی شده است.به ویژه در مطالعاتی که در دنیای شرق و کشورهای اسلامی انجام شده ، به دلیل باورهای فرهنگی واعتقادی گوناگون این تفاوت به چشم می خورد . گفتن حقیقت در استفاده از دارونما ، خطای پزشکی و دادن خبر بد به بیماران در مورد تشخیص و درمان بیماری آنان از مواضع چالش برانگیز حقیقت گویی است.این مطالعه با جستجو ی غیر سیستماتیک در منابع کتابخانه ای  واینترنتی و استفاده از data base هایgooglescholar,pubmed,ovid,springer ومقالات فارسی زبان مرتبط نگاشته شده وبه دنبال آن بوده است که ضمن بررسی کلی این موضوع ،  رویکرد ونگرش غالب در کشور های اسلامی ونگاه معارف اسلامی به طور خاص منظر شیعی  در این  باب مورد کنکاش  قرار دهد. با وجود  تاکید فراوان آیات وروایات اسلامی براهمیت صداقت و گفتن حقیقت  ، ضرر رساندن به بیمار و در معرض آسیب جدی قراردادن وی از نظر اسلام مورد قبول نمی باشد و کتمان تمام یا بخشی از حقیقت درمواقع ضرورت  عقلایی وحتی ندرتا استفاده از دروغ می تواند توجیه پذیر باشد.