تدوین استراتژی اصلاح برند شخصی با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و فرهنگی

ظهور برند شخصی در اواخر دهه 1990 نتیجه ی یکسان سازی نیروهای اقتصادی بود که بعدها به یک روش برای جایگاه یابی خود در محیط کار رقابتی تبدیل شد. سوال اصلی این است که: چگونه میتوان با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و فرهنگی به تدوین استراتژی اصلاح برند شخصی پرداخت؟ بنابراین هدف از این پژوهش بررسی وضعیت الگو در ایران و شناسایی مولفه های اثرگذار در ارتقای آن بوده است. از روش های مصاحبه، مشاهده و فیش برداری جهت گردآوری اطلاعات استفاده شده است.

مشارکت کنندگان به گونه ای انتخاب شدند که فعالیت آنها در رابطه با برند سازی و برند شخصی بوده؛ با توجه به روش نمونه گیری گلوله برفی، تعداد نمونه بین 10 تا 25 نفر و در نظر گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تجزیه و تحلیل تم استفاده شد.

پس از انجام مصاحبه ها و پیاده نمودن آن ها، با برش زدن متن مصاحبه، مفهوم پردازی، مقوله بندی و دسته بندی آن ها در مقوله های اصلی و فرعی، تحلیل داده ها با استفاده از روش کدگذاری باز و محوری و طبقه بندی واحدهای متنی موجود، طبقه های معنی دار و منطقی (تم)، انجام شد. نام تجاری شخصی تنها راه برای نجات از ناپایداری های اقتصادی است.

این استراتژی موجب کاهش ریسک، کاهش هزینه و افزایش صرفهجویی در هزینه ها میگردد. این تحقیق می تواند به افزایش دانش در زمینه انتخاب و برند شخصی بپردازد، چرا که در این پژوهش تلاش می شود تا با ارایه الگویی به درک بهتری از استراتژی اصلاح برند شخصی با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و فرهنگی بپردازد.