تسهیل گری و شکوفایی ظرفیت‏ها و دارایی‏های محلی (مطالعه موردی: محله جعفرآباد)

مقدمه و هدف پژوهش: 

یکی از مهمترین رسالت‏های تسهیل گری شناسایی ظرفیتها و دارایی های محله و شکوفایی آنها در جهت توسعه اجتماع محور محلی و توسعه درون‏زا می‏باشد. توسعه اجتماعی در مورد قرار دادن انسان ها در مرکز نظریه توسعه است. رویکرد توسعه اجتماعی بر ظرفیت ها تاکید می کند و بنابراین توانمندسازی در آن بسیار با اهمیت می‏نماید.

روش پژوهش:

 این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است. برای تحلیل داده ها و اطلاعات از روش ترکیبی (کمی و کیفی) متناسب با موضوع استفاده شده است. همچنین تعداد 461 پرسشنامه به روش تصادفی ساده توزیع گردید و مقدار آلفای کرونباخ برای آزمون پایایی پرسشنامه 874/0 به دست آمد و این بدان معناست که مقیاس مورد نظر ما از روایی و پایایی بالایی برخوردار است. همچنین با استفاده از روش های آماری در نرم افزار SPSS تحلیل پرسشنامه صورت پذیرفت.

یافته ‏ها:

 برای تمرکز بر دارایی های محله جعفرآباد، باید ابتدا دارایی ها را شناسایی کرد. بر این اساس دارایی‏های کلیدی اجتماع محلی عبارتند از افراد اثرگذار، انجمن‏ها و کانونهای محلی (CBO)، سازمان های مردم نهاد (NGO)، مراکز حمایتی خیریه ای، سازمان های دولتی، دارایی‏های فیزیکی (اماکن آموزشی، ورزشی و تفریحی، درمانی و خدمات اجتماعی و سایر موارد مشابه ، روابط اجتماعی، دارایی‏های فرهنگی، دارایی‏های اقتصادی و مالی و... بر همین اساس هر محله و اجتماع محلی واجد شرایط و ظرفیت ها و دارایی هایی است که با اتکاء به آنها می‏توان در زمینه رفع مشکلات محله و توسعه اجتماع محلی گام برداشت. یافته‏ های پژوهش بیانگر پایین بودن سرمایه‏ ها و دارایی‏های محله جعفرآباد در تمام ابعاد یوده است.

نتیجه‏ گیری:

 برای دستیابی به توسعه اجتماع محور محلی، شناسایی و شناخت پتانسیل‏ها و ظرفیت‏های محله، شکوفایی دارایی‏های محلی از الزامات می باشد. همچنین با شناخت تمام دارایی‏ها و ظرفیت‏های محله و شکوفایی آنها می‏توان به توسعه اجتماع محور محلی دست یافت. باید آنها را کشف کرد و پر و بال داد و توانمند کرد تا شاهد پرواز محله در جهت آرمان و اهداف توسعه شهری باشد. متاسفانه در محله جعفرآباد ظرفیت‏ها و سرمایه‏های شهری کشف و شکوفا نشده و باعث عقب افتادگی محله از توسعه شده است.