بررسی تاثیر بازآفرینی شهری بر گردشگری شهری(مطالعه موردی منطقه سه شهر اصفهان)

بافت های فرسوده شهرها به عنوان بخش مهمی از شهر هستند که نشانه های فرهنگ و معماری و شهرسازی بومی اند و به عنوان جزیی از هویت اجتماعی، کالبد و حیات شهری شناخته می شوند محلات قدیمی شهرها به دلیل فرسودگی واحدهای مسکونی، عدم سهولت دسترسی، ضعف زیرساخت ها، مشکلات زیست محیطی، تخریب و عدم بهره برداری از فضایی به علت گسترش سریع ناموزون شهر در مسیر رکود و عقب ماندگی و حذف از سیمای شهری دچار می​شوند. که با برنامه ریزی و استفاده از برنامه بهسازی و توانمندسازی چنین فضایی می توان رشد صنعت و جلب گردشگران را فراهم کرد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر بازآفرینی شهری بر گردشگری شهری در محدوده منطقه سه شهر اصفهان می باشد.

روش پژوهش ماهیت کاربردی_ توسعه ای و از نظر روش به صورت پیمایشی با حجم نمونه 365 نفر از بین متخصصین و کارشناسان و خبره ها در زمینه گردشگری شهر اصفهان در سال 1398 به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. در این پژوهش ابزار به کار رفته شامل پرسشنامه محقق ساخته بازآفرینی شهری و پرسشنامه گردشگری شهری می باشد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و استنباطی همبستگی و رگرسیون با نرم افزار spss استفاده شده است.

یافته های پژوهش نشان می​دهد که بازآفرینی شهری بر گردشگری شهری شهر اصفهان موثر بوده است (342/0 R=). و به میزانی که بازآفرینی شهری تغییر یابد، گردشگری شهری نیز به همان میزان تغییر می​یابد. هم چنین بازآفرینی شهری بر مولفه های تعاملات اجتماعی (142/0 R=)، سرزندگی (409/0 R=)، ایجاد حس تعلق مکانی گردشگران (340/0 R=) تاثیر می گذارد.

بازآفرینی فضاهای شهری بر رشد و توسعه گردشگری شهری شهر اصفهان اثرات مثبت رونقی دارد.