بررسی کارکرد تحلیل شبکه اجتماعی در مدیریت ریسک با رویکرد ذینفعان (پروژه های مترو تهران)

پروژه های مترو، شرایط پیچیده ای دارند که منجر به افزایش عدم قطعیت در آن ها می شود. شرایط غیرقابل پیش بینی پروژه های زیرزمینی، اندازه بزرگ پروژه، حجم عظیم سرمایه گذاری، زمان طولانی، ذی نفعان متعدد و روش های ساخت پیچیده، وجود ریسک های بالقوه را در این پروژه ها آشکار می سازد. با توجه به ذی نفعان مختلفی که درگیر پروژه های مترو هستند، الگوها و روابط اجتماعی این ذی نفعان، پدیده مدیریت ریسک را در این پروژه ها بیش از پیش پیچیده می سازد. با توجه به خلا دانشی موجود در این زمینه، محققان با اتخاذ رویکرد شبکه های اجتماعی، به تحلیل ریسک های ذی نفعان پروژه به عنوان عناصری به هم پیوسته که دارای روابط علت و معلولی هستند، پرداخته اند. هدف از پژوهش حاضر، یافتن ریسک های بحرانی ذی نفعان به روش تحلیل شبکه اجتماعی در مدیریت ریسک ذی نفعان پروژه های مترو تهران است.

پژوهش حاضر از نوع کیفی و با استراتژی مصاحبه می باشد. پس از جمع آوری داده ها توسط مصاحبه های نیمه ساختاریافته، از 30 ذی نفع در شش دسته، با استفاده از نرم افزار تحلیل شبکه های اجتماعی، به تحلیل داده ها پرداخته شد و شبکه ریسک های ذی نفعان ترسیم شد.

ریسک های انسانی-مدیریتی، برنامه ریزی، مالی اقتصادی، قانونی و ریسک تاخیرات ساخت به عنوان ریسک های کلیدی شناخته شدند.

با توجه به یافته های به دست آمده، چنین نتیجه گیری می شود که همیشه ریسک های مالی و اقتصادی، در اولویت ریسک های پروژه ها نیستند و باید به ریسک های انسانی و مدیریتی، در کنار دیگر ریسک ها توجه ویژه ای نمود.