نگرش فلسفی بر مفهوم بازنمایی در هنر پاپ آرت با تاکید بر اندیشه های آرتور دانتو

مفهوم بازنمایی هنر را می توان به چهار مرحله ی تاریخی و فلسفی تفکیک کرد: مرحله اول بازنمایی هنر با دیدگاه جهان مثل افلاطون عجین است. مرحله دوم بازنمایی عینی جهان خارج تحت تاثیر اندیشه های کانت می باشد. در مرحله سوم با رویکردی بر نظریات فرمالیست کلمنت گرینبرگ به انتزاع در بازنمایی اشاره می نماییم، اما مرحله چهارم که نقطه ی عطفی در مفهوم بازنمایی است با تفکرات فلسفی آرتور دانتو که به ماهیت این مفهوم در هنر آوانگارد می پردازد روبه رو هستیم. جایی که به اعتقاد دانتو تلاقی هنر و فلسفه است. دانتو معتقد بود هنر آوانگارد به دلیل گستردگی که در درون خود دارد همه سبک ها و شیوه های هنری را در خود جای می دهد. از طرفی در فلسفه دانتو با دو رویکرد فلسفی مواجه هستیم؛ رویکرد اول آن که هر فردی می تواند هنرمند باشد و رویکرد دوم هر چیزی می تواند اثر هنری شود. از این رو، مقاله ی حاضر بر آن است تا با تاکید بر اندیشه های فلسفی آرتور دانتو در هنر آوانگارد و به شیوه ای مبتنی بر نمونه ها و آثار هنرمندان سبک پاپ آرت بر تبیین مفهوم فلسفی بازنمایی و چگونگی بازگشت این مفهوم به عناصر تصویری جهان پیرامون در عصر پاپ آرت اشاره کند.