مقایسه‏ اثربخشی درمان پذیرش و تعهد با درمان متمرکز بر شفقت بر انعطاف‏پذیری شناختی در مردان مبتلا به سندرم روده‏ تحریک‏پذیر

سندرم روده تحریک ‏پذیر به ‏عنوان شایع‏ترین اختلالات گوارشی، با مشکلات روان‏شناختی متعددی همراه است و بار قابل توجهی را بر دوش سیستم‏های بهداشتی و درمانی می‏گذارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت‏ بر انعطاف ‏پذیری شناختی مردان مبتلا به سندرم روده تحریک ‏پذیر انجام شد.

این پژوهش، نیمه ‏آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل با پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری، تمامی مردان مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر مراجعه‏کننده به درمانگاه داخلی بیمارستان میلاد تهران در سال 1398 بودند. با نمونه‏گیری در دسترس 45 نفر انتخاب و به‏‏ صورت تصادفی در سه گروه مساوی گمارده شدند. مداخلات درمانی طی 8 جلسه (یک جلسه 60 دقیقه ای در هفته) برای گروه‏های آزمایش اعمال شد. گروه کنترل مداخله ‏ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده‏ ها از چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسش‏نامه انعطاف ‏پذیری شناختی Dennid و Wander-Wall استفاده شد. داده‏ ها توسط آنالیز واریانس با اندازه‏ گیری ‏های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

در ترکیب خطی متغیرهای انعطاف ‏پذیری شناختی، ادراک کنترل ‏پذیری، توجیه رفتار و راه‏ حل‏های متعدد برحسب عضویت گروهی مراحل پیش‏آزمون، پس‏آزمون و پیگیری اثر تعاملی گروه و زمان معنی دار بود (05/0>p). تفاوت میانگین نمره گروه درمان پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت با گروه کنترل در انعطاف ‏پذیری شناختی و ابعاد آن معنی دار بود (05/0>p). بین اثربخشی روش‏های درمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

درمان‏های پذیرش و تعهد و متمرکز بر شفقت سبب افزایش انعطاف‏ پذیری شناختی مبتلایان به سندرم روده تحریک‏پذیر شدند، از این‏رو می‏توانند راهبرد درمانی مفیدی برای ارتقای وضعیت روانی بیماران مزمن تلقی شوند.