بررسی امکان باززایی ارقام سیب زمینی در شرایط درون شیشه ای تحت ترکیبات هورمونی مختلف

تراکم تراریزش کم و ظهور تنوع بالای سوما کلونال (soma clonal) از معایب کشت درون شیشه ای سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) تلقی می شود. در این پژوهش، دو نوع هورمون گیاهی اکسین (NAA, 2, 4-D) و سیتوکینین (BAP, ZR) با غلظت هایی خاص بصورت ترکیبی برای دستیابی به یک پروتکل باززایی کارا برای سه ژنوتیپ سیب زمینی وتراز (Vetraz)، اسکارب (Scarb) و ادیسای (Odyssey) استفاده شد.

ریزنمونه ها بر روی محیط کشت MS با ترکیبات هورمونی 1 میلی گرم در لیتر BAP و 1/0 میلی گرم در لیتر NAA، 2 میلی گرم در لیتر BAP و 2/0 میلی گرم در لیتر NAA و 3 میلی گرم در لیتر BAP و 3/0 میلی گرم در لیتر 2.4-D، 1 میلی گرم در لیتر ZR و 1/0 میلی گرم در لیتر NAA، 2 میلی گرم در لیتر BAP و 2/0 میلی گرم در لیتر NAA و 3 میلی گرم در لیتر BAP و 3/0 میلی گرم در لیتر NAA قرار داده شد.

بیشترین درصد و تعداد ریشه زایی و باززایی شاخساره در محیط حاوی 3/0 میلی گرم در لیترNAA  و 2.4-D و 3 میلی گرم در لیتر BAP و ZR به ترتیب، رخ داد.

با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه سه ژنوتیپ سیب زمینی از لحاظ آماری در ظرفیت باززایی برگ هایشان متفاوت بودند. ژنوتیپ ادیسای (Odyssey) پاسخ ضعیفی به باززایی برگ نشان داد.