بررسی بیان ژن LTP در گندم (Triticum aestivum) تحت تنش خشکی

تنش خشکی سبب ایجاد تغییرات مورفولوژی، فیزیولوژی و پروفایل بیان ژن در گیاهان می شود. یکی از راه های پاسخ به این تنش، تغییر سنتز پلی پپتیدهای اختصاصی به نام « LTP» یعنی پروتئین های انتقال دهنده لیپید است. در این مطالعه، سطح بیان LTP  تحت سه پتانسیل اسمزی 2- ، 4- و 6- بار در ترکیب با زمان های مختلف 0، 3، 6، 10، 24، 48 و 72 ساعت پس از تنش با استفاده از RT-qPCR در ژنوتیپ های DN-11 و Marvdasht بررسی گردید. همچنین، مقدار قند محلول در هر دو ژنوتیپ از طریق روش فنل- سولفوریک اسید پس از هر سطح تنش اندازه گیری شد. علاوه بر این، آنالیز پروموتور LTP با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیکی مطالعه شد. نتایج نشان داد که بیشترین  سطح بیان LTP در هر دو ژنوتیپ در سطح پتانسیل اسمزی 6- بار و در 48 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ DN-11 و 72 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ Marvdasht بود. تفاوتی معنادار بین 48 و 72 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ DN-11 و 72 و 3 ساعت پس از تنش در ژنوتیپ Marvdasht در سطح 1 درصد مشاهده نشد؛ اما در بین زمان های دیگر با اعمال تنش، در حد یک درصد تفاوتی معنادار مشاهده شد. علاوه بر این، مقدار قند محلول با افزایش سطح تنش در هر دو ژنوتیپ افزایش یافت، به طوری که مقدار آن در سطح تنش 6- بار بیشتر از شاهد بود. آنالیز پروموتور نشان داد که تعدادی از دمین ها و موتیف ها در ناحیه پروموتوری LTP وجود دارند که در پاسخ به تنش خشکی فعال می شوند و بیان آن را افزایش می دهند. بنابراین، می توان از ژن LTP به عنوان ژنی مقاوم به خشکی در برنامه های انتقال ژن و مهندسی ژنتیک استفاده کرد.