علیت احتمالاتی از دیدگاه الری ایلز

در این نوشتار به بررسی نظریه علیت احتمالاتی میپردازیم. ایده ی اصلی این نظریه این است کهعلت، احتمال وقوع معلول را تغییر میدهد. علیت در این نظریه، به عنوان رابطهای عینی و مبتنی برویژگیهای ذاتی معرفی میشود و روابط علی در سطح نوعی مورد توجه قرار میگیرد. شناخت مانسبت به پدیده های طبیعی قطعی و متعین نیست و سیر شناخت انسانی به صورت تقریب بهحقیقت است. بنابراین با اذعان به نقص شناختی انسان، قالبی احتمالی برای تبیین یافته ها پیشنهادمیشود. علیت احتمالاتی از نظریه احتمال به عنوان ابزاری استفاده میکند تا بتواند رابطه علت ومعلول را با دقت و وضوح بیشتری تبیین کند. علیت احتمالاتی در دو سطح بررسی میشود: سطحنوعی (علیت عام) و سطح نمونهای (علیت خاص). در این پژوهش، مشابه رویکرد الری ایلز روابطعلی احتمالاتی در سطح نوعی و به صورت عام مد نظر است و روابط علی به رویدادهای نوعی یاویژگیها نسبت داده میشود. دو تفسیر متفاوت از احتمال وجود دارد: تفسیر ذهنی و تفسیر عینی.آنچه در این تقریر به دنبال آن هستیم، تفسیری عینی از احتمال است که در قالب تفسیر بسامدی- تمایلی از آن یاد میشود. مساله اصلی در این پژوهش، کنکاش در مفهوم نظریه علیت احتمالاتی وبررسی توان و قابلیت این مفهوم در برابر چالشهای معرفتی و هستی شناختی است