تبیین الگوی علی رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی با میانجیگری خودشکوفایی دانش آموزان پسر پایه دهم دوره دوم متوسطه شهر تهران

این پژوهش با هدف، الگوی علی رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی با میانجیگری خودشکوفایی دانش آموزان پسر پایه دهم دوره دوم متوسطه شهر تهران انجام شد.

روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر رویکرد کمی، و از نظر زمان گردآوری داده ها از نوع مقطعی و  از نظر روش پژوهش همبستگی است.

جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل دادند، که از میان آنها، تعداد 510 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند  مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای رفتار کمک طلبی تحصیلی (ریان و پنتریج، 1997)، خودشکوفایی (جونز و کراندال، 1968) و پرسشنامه سرمایه روان شناختی (لوتانز، 2011) استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است.

نتایج نشان داد که رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی در دانش آموزان تاثیر دارد. خودشکوفایی بر سرمایه روان شناختی دانش آموزان تاثیر دارد. همچنین رفتارهای کمک طلبی تحصیلی بر سرمایه روان شناختی با میانجیگری خودشکوفایی در دانش آموزان تاثیر دارد. میتوان گفت که افزایش سرمایه روان شناختی و خودشکوفایی میتواند موجب بهبود کمک طلبی تحصیلی در دانشآموزان شود.