بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر استرس ناباروری و رفتارهای ارتقادهنده سلامتی زنان نابارور

ناباروری یک بحران روانی در افراد مبتلا محسوب می شود و به‌کارگیری مداخلات موثر می تواند از شدت آسیب های روانی در این افراد بکاهد. پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر استرس ناباروری و رفتارهای ارتقادهنده سلامتی زنان نابارور در سال 1399 در کرمان انجام شد.

 پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان نابارور مراجعه‌کننده به مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری نجمیه کرمان بود که از این میان، با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 زن نابارور انتخاب و به ‌طور تصادفی با قرعه‌کشی در گروه مداخله و کنترل گمارده شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش درمان شناختی- رفتاری قرار گرفتند. پرسشنامه های جمعیت شناختی، رفتارهای ارتقادهنده سلامت و استرس ناباروری برای جمع آوری داده ها استفاده شدند. تحلیل داده‌ها توسط تحلیل واریانس مکرر انجام شد.

درمان شناختی- رفتاری موجب کاهش معنی دار نمرات گروه آزمایش در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در استرس ناباروری، و افزایش معنی دار نمرات رفتارهای ارتقادهنده سلامتی شد(0001/0p<).

بر اساس نتایج، در مورد افراد نابارور می توان در کنار درمان های رایج از مداخله شناختی- رفتاری نیز برای کاهش استرس و بهبود رفتارهای ارتقادهنده سلامتی استفاده برد.