تلویزیون و توسعه انسانی؛ ارایه یک مدل زمینه ای

از نگاه توسعه انسانی، هر انسانی به مثابه ظرفیتی است که فعلیت آن جز از مسیر توانمندسازی فردی محقق نمی شود. یکی از اصلی ترین روش های توانمندسازی فردی، محدودسازی فقر می باشد که متاثر از نهادهای مختلفی همچون رسانه های جمعی است. از این میان، ویژگی های خاص تلویزیون به اندازه ای است که به عنوان عاملی در توسعه انسانی مطرح است. هدف اصلی این پژوهش، پاسخ به این سوال اصلی است که چگونه می توان از مجرای تلویزیون جهت نهادینه سازی برنامه های توسعه انسانی استفاده کرد؟ این پژوهش کیفی، با استفاده از روش گراندد تیوری انجام گرفته است. گردآوری داده ها از طریق بررسی اسنادی و مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با سیزده نفر از صاحب نظران حوزه ارتباطات توسعه و رسانه، به دست آمد. یافته ها چهار کارکرد اصلی را در این زمینه برای تلویزیون نشان می دهد. کارکرد اول، فراهم سازی بستر است که زمینه آزادی فرصت برای توانمندسازی فردی را مهیا می نماید. دومین کارکرد مربوط به فراهم سازی شرایط علی توانمندسازی فردی است. فراهم سازی عوامل میانجی توسعه توانمندسازی فردی، سومین کارکردی است که شناسایی شد. کارکرد چهارم نیز، به کارگیری استراتژی تغییر مبتنی بر پیش فرض انسان به عنوان فاعل مشخص گردید. بر اساس نتایج مشخص می شود، این رسانه از طریق فرایند توانمندسازی فردی بر توسعه انسانی جامعه اثرگذار است.