سالیسیلیک اسید: یک تنظیم کننده رشد موثر برای کاهش سمیت نمک در گیاهان

شوری یک عامل محیطی مضر است که از طریق تنش های یونی و اکسیداتیو رشد و تولید گیاه را تهدید می کند. این اثرات زیان بار شوری می تواند توسط برخی تنظیم کننده های رشد گیاهی تعدیل گردد. سالیسیلیک اسید (SA) به عنوان یک مولکول فنلی رشد و نمو را تنظیم کرده و مکانیسم های دفاعی حیاتی گیاهان را تحت تنش شوری القا می کند. این تنظیم کننده رشد می تواند برخی فرایند های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهان تحت تنش شوری مانند کاهش ورود سدیم به سلول های ریشه و افزایش جذب عناصر غذایی ضروری را بهبود بخشد. کاربرد SA همچنین می تواند از طریق افزایش فعالیت پمپ های پروتونی به ذخیره سدیم سمی در واکویل گیاهان کمک کند. این هورمون گیاهی ظرفیت آنتی اکسیدانی (آنزیمی و غیر آنزیمی) گیاهان تحت تنش شوری را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. برخی گزارش ها نمایانگر آن است که سالیسیلیک اسید از طریق افزایش محتوای اسمولیت ها از جمله قند های محلول، پرولین و گلایسین بتایین با کمبود آب ناشی از شوری مقابله می کند. این نقش های اساسی و همچنین اثرات SA در افزایش کلروفیل و فعالیت های فتوسنتزی می تواند قابلیت رشد و تولید گیاهان را تحت تنش شوری بهبود دهد. روابط احتمالی سالیسیلیک اسید با سایر تنظیم کننده های رشد هم در بهبود تحمل شوری و عملکرد گیاهان در شرایط تنش زا اهمیت دارند.