تجزیه GGE بای پلات اثر متقابل جدایه-ژنوتیپ در پاتوسیستم آفتابگردان-اسکلروتینیا

آفتابگردان (Helianthus annuus L.) یکی از مهمترین محصولات دانه روغنی در جهان است. پوسیدگی پایه ساقه، ناشی از Sclerotinia spp. ، یکی از بیماری های مهم آفتابگردان است که باعث از بین رفتن قابل توجه عملکرد در سراسر جهان می شود. بهبود موثر برای مقاومت در برابر بیماری متکی به درک متقابل بین عامل بیماری زا و میزبان است. در این مطالعه، واکنش 100 ژنوتیپ آفتابگردان از موسسات تحقیقاتی مختلف کشاورزی در جهان به سه جدایه از هر یک از گونه های S. sclerotiorum و S. minor در مرحله گیاهچه در شرایط کنترل شده بررسی شد. وجود اثر متقابل معنی دار حاکی از مقاومت جدایه اختصاصی یا عمودی در برابر گونه های اسکلروتینیا در ژرم پلاسم آفتابگردان مورد مطالعه است. تجزیه و تحلیل بای پلات ژنوتیپ - پاتوژن برای تشریح بیماری زایی دو قارچ روی ژنوتیپ های میزبان انجام شد که تجسم همزمان رابطه بین عامل بیماری زا و ژنوتیپ را تسهیل می کند. دو مولفه اصلی اول در تجزیه بای پلات به ترتیب 86/95 و 77/79  از تغییرات کل در تعاملات جدایه-ژنوتیپ گونه های S. sclerotrium و S. minor را توجیه کردند. GGE بای پلات مربوط به جدایه های S. sclerotiorum نشان داد که ژنوتیپ "H100A/LC1064" از ژرم پلاسم مورد مطالعه در برابر جدایه A37 از S. sclerotiorum مقاوم است. از بین ژنوتیپ های مورد مطالعه، ژنوتیپ "1059" به عنوان ژنوتیپ مقاوم در برابر جدایه J2 از S. sclerotiorum شناخته شد. ژنوتیپ مقاومی برای جدایه J1 گونه S. sclerotiorum شناسایی نشد. در ارتباط با تجزیه GGE بای پلات انجام گرفته برای گونه S. minor، ژنوتیپ "8A*/LC1064C" مقاوم ترین ژنوتیپ آفتابگردان در برابر جدایه M1 از گونه S. minor بود. ژنوتیپ "H205A/83HR4" واقع در ریوس نزدیک به جدایه های A1 و  G2 گونه S. minor به این جدایه ها مقاوم بود. تنوع ژنتیکی شناسایی شده در مجموعه ژرم پلاسم آفتابگردان مورد مطالعه می تواند در انتخاب والدین متنوع برای برنامه های اصلاح برای مقاومت و همچنین برای توسعه جمعیت های مکان یابی برای شناسایی و تجزیه و تحلیل QTL های دخیل در مقاومت در برابر گونه های S. sclerotiorum و S. minor استفاده شود.