بررسی فون انگلهای دستگاه گوارش پرندگان بومی استان همدان

نظارت بر بهداشت و سلامت پرندگان بومی، از آن جهت که در تماس نزدیک با انسان ها هستند، از اهمیت زیادی برخوردار است. در طی سال 1396- 1395،  برای انجام این مطالعه توصیفی - مقطعی، با مراجعه به 27 روستای استان همدان اقدام به جمع آوری نمونه های مدفوع 400 قطعه پرنده بومی (مرغ، خروس، اردک و بوقلمون) شد و از هر پرنده ، 100 نمونه مدفوع جمع آوری گردید. نمونه گیری به روش خوشه گیری مرکب از سه اقلیم مختلف شامل سرد و کوهستانی، سرد و کم ارتفاع و معتدل و کم ارتفاع  انجام شد، قبل از نمونه گیری ، سن و جنس هرپرنده در فرم مشخصات ثبت گردید. سپس نمونه ها به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده پیرا دامپزشکی منتقل و با استفاده از روش های معمول (شناورسازی یا رسوبی بسته به مورد) به طریقه میکروسکوپی تحت آزمایش اندازه گیری تعداد تخم در هرگرم مدفوع قرار گرفتند.نتایج نشان داد که 100% مرغ ها و خروس ها، 8/23% بوقلمون ها، و 2/26% اردک ها آلوده به انگل های گوارشی بودند. همچنین،  96/17%  اووسیت آیمریا، 26/77% تخم هتراکیس گالیناروم، 95% تخم کاپیلاریا، و 49/15%  آلودگی همزمان هتراکیس گالیناروم و کاپیلاریا تعیین شد.  انگل های جدا شده در مرغ های بومی در این بررسی برای اولین بار از منطقه مورد مطالعه گزارش شدند. دراین مطالعه، بین سن، جنس و میزان آلودگی انگلی ارتباط معناداری وجود نداشت (05/0<p). همچنین تفاوت معناداری در میزان شیوع انگل ها، در اقلیم های مورد مطالعه مشاهده نشد (05/0<p).