تاثیر مکمل دهی کافئین همراه با تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح پروتئین های مرتبط با آپوپتوز بافت قلبی در موش های صحرایی دیابتی

برخی مطالعات گزارش کرده اند که فرآیند آپوپتوز متعاقب مداخله جداگانه هر یک از کافیین و تمرینات ورزشی تشدید می گردد. لذا، هدف از پژوهش حاضر تعیین آثار تجویز همزمان کافیین با تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر سطوح برخی پروتئین های مرتبط با آپوپتوز (Bax, Bcl-2, Caspase-3) در بافت قلبی موش های دیابتی بود.

 بدین منظور، 50 سر موش صحرایی نر بالغ سفید نژاد ویستار با دامنه سنی 2 تا 3 ماه به طور تصادفی در 5 گروه همگن 10 سری شامل: کنترل سالم (C)، کنترل دیابتی (D): دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی 35 mg.kg-1 استرپتوزوسین)، دیابتی تمرین کرده (D+T): دویدن با شدت 90-85% سرعت بیشینه؛ 5 روز در هفته به مدت 8 هفته)، دیابتی با مکمل دهی کافیین (D+CA): تزریق درون صفاقی کافیین خالص به میزان 70 mg.kg-1) و دیابتی تمرین کرده با مکمل دهی کافیین (D+T+CA) تقسیم شدند.

 القاء دیابت (D) موجب افزایش معنی دار پروتئین های Bax و کاسپاز-3 و کاهش پروتئین Bcl-2 می گردد (05/0≥P). در حالیکه اعمال HIIT باعث کاهش قابل توجه 81 و 423% در میزان Bax و کاسپاز-3 در مقایسه با گروه D می شود (001/0=P). از سویی، تجویز کافیین به تنهایی (D+CA) و همراه با تمرینات (D+T+CA) منجربه تشدید پروتئین های Bax و کاسپاز-3 و کاهش در میزان  Bcl-2در مقایسه با گروه تمرین (D+T) گردید (023/0=P).

بر اساس یافته های این مطالعه می توان اظهار داشت که، هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا یک راهکار پیشگیرانه در مقابل آپوپتوز افزایش یافته بوده، در حالی که تیمار با کافیین به تنهایی و در ترکیب با تمرینات تناوبی شدید ممکن است موجب وخامت در مرگ سلولی آپوپتوتیک ناشی از دیابت گردد.