حکمروائی خوب و پایبندی به حقوق بشر؛ زمینه های تحقق مدیریت شهری پایدار

با ورود به هزاره سوم میلادی، شهرها در کشورهای کمتر توسعهیافته با چالشهای فزاینده ای ناشی از رشدی فراتر از ظرفیت های پاسخگو مواجه شد ه اند کهنمود آنها در اشباع زیرساخت های اجتماعی ‐ کالبدی، بسط اسکان غیررسمی، افزایشناهنجاریهای اجتماعی، ازدیاد شکاف های درآمدی و فرهنگی ، گسترش آلودگی های زیستمحیطی و در مجموع، کاهش کیفیت زندگی مشاهده می شود. از سوی دیگر هویت زدایی واتخاذ الگوهای ناپایدار توسعه ای در اثر ضعف یا عدم بهره گیری از انگاره های مشارکتی ونظام های مطلوب مدیریت شهری، مسایل ایجاد شده را دوچندان نموده است.

 این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی و کاربردی بوده و در آن تلاش می شود بامرور منابع عمده و تحلیل نظرات، جمع بندی روشنی از راهبردهای متناسب با جامعه شهریایران ارایه شود.

حکمروایی دربرگیرنده قواعد اعمال قدرت و حل اختلافات مربوط به آن می باشد .منظور از قواعد یاد شده، عمدتا شامل قوانین اساسی، قوانین عادی، عرف ها، آیین نامه هایاداری، عهدنامه های بین المللی و غیره می باشد که می تواند شکل گیری و اجرای تصمیماتخط مشی ها را تحت تاثیر قرار دهد . تحقق مدیریت شهر پایدار، از طریق اجرای اصولحکمروایی خوب و پایبندی به موازین حقوق بشر عملی می گردد