معرفی مدلی برای استحصال آب با توجه به ساختار های متناسب با شرایط طبیعی

اهداف مدیریت خاک، به حداکثر رساندن ذخیره آب و مواد مغذی گیاه و به حداقل رساندن فرسایش خاک و یا بهبود باروری خاک و شرایط فیزیکی خاک است. استفاده از روش های استحصال آب در محل، روانابی که از منطقه خارج می شود را کاهش و آب ذخیره شده در پروفیل خاک را افزایش می دهد. استحصال آب باران مفهوم جدیدی نیست ولی نیازمند ترکیب روش های بومی با دانش های مدرن می باشد. برخی از پروژه های استحصال آب با موفقیت چندانی همراه نبوده اند و یا حتی منجر به از بین رفتن کل محصول گردیده اند، چراکه تکنولوژی مورد استفاده برای شرایط ویژه منطقه نامناسب بوده است. مناسب بودن یک منطقه برای استحصال آب باران بستگی به توانایی آن در برآورد نیازهای فنی و اولیه سیستم دارد. هدف از این تحقیق معرفی روشی برای استحصال آب باران در دشت هایی با شیب کم و یا بدون شیب می باشد که قابلیت احداث به صورت مکانیزه در سطح وسیع داشته باشد. از طرفی اقدام به تبیین و معرفی روشی برای طراحی دقیق و علمی یک سیستم استحصال آب، با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری شده است که تاکنون تلاش های زیادی در این زمینه صورت نگرفته است. نتایج حاصل از شبیه سازی بیانگر کاهش توان متمرکز نمودن آب توسط سیستم کجاوه، با کاهش ابعاد ساختار می باشد. همچنین کاهش توان متمرکز نمودن آب توسط سیستم کجاوه در ساختارهایی با ابعاد نسبی کوچکتر برای بارندگی هایی با شدت های بارش بالا توسط شبیه سازی پیشبینی گردید. چنین روندی برای بارش های طولانی مدت (ویژه در شدت بارش کم) نیز قابل انتظار است.