شناسایی و اولویت بندی عوامل بروز تعارض و راهبردهای مدیریتی آن با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره فازی در شرکت توزیع نیروی برق استان هرمزگان

امروزه تعارض سازمانی و مدیریت تعارض از جمله مباحثی است که توجه مدیران و دست اندرکاران سازمان ها را به خود جلب نموده است. از این رو هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل بروز تعارض و اولویت بندی سبک های مدیریتی تعارض در شرکت توزیع نیروی برق استان هرمزگان می باشد. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان شرکت توزیع نیروی برق شامل 157 نفر و در مرحله بعد مدیران و متخصصان منابع انسانی شامل 6 نفر می باشند. روایی پرسشنامه با نظر اساتید و خبرگان و پایایی کلی آن با روش آلفای کرونباخ با ضریب 0.88 تایید شد. در این تحقیق با استفاده از بررسی کتابخانه ای و مطالعات میدانی صورت گرفته، عوامل بروز تعارض سازمانی به سه عامل اصلی (فردی، ارتباطی و ساختاری) با مجموع 20 شاخص، مشخص گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش AHP فازی و روش تاپسیس فازی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، که عوامل فردی به عنوان مهم ترین عامل بروز تعارض شناسایی شد. از بین عوامل فردی شاخص رقابت برای پاداش و محدودیت ادراک، در اولویت بالاتر در بروز تعارض سازمانی قرار دارند. از بین عوامل ساختاری شاخص سیستم ارزیابی و پاداش ناهماهنگ و ناهماهنگی توزیع قدرت و از بین عوامل ارتباطی شاخص تبعیض در روابط و نقص در سیستم اطلاعاتی اهمیت بیشتری دارند. همچنین طبق نتایج، ترجیح مدیران شرکت در به کارگیری سبک های مدیریتی تعارض به ترتیب سبک مصالحه و همکاری، سپس سازش و اجتناب و در نهایت سبک اجبار است.