بررسی اثر نیتروژن، روی، بر و منیزیم و زمان محلول پاشی بر خصوصیات کمی و کیفی انگور دیم

این آزمایش با هدف بررسی اثر نیتروژن، روی، بر و منیزیم و زمان و مراحل محلول پاشی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با 12 تیمار کودی، شامل C1 (شاهد)، C2 (N)،  C3(Zn)، C4 (B)، C5 (Mg)، C6 (N + Zn)، C7 (N + B)، C8 (N + Mg)،C9  (Zn + B)، C10 (N + Zn + B)، C11 (Zn + B + Mg) و C12 (N + Zn + B + Mg) در دو زمان محلول پاشی (T1 = مرحله تورم جوانه ها و T2= محلول پاشی دو مرحله ای در مرحله تورم جوانه ها و بعد از تشکیل میوه)، به مدت سه سال روی انگور دیم اجرا شد. بر اساس نتایج، تیمارهای محلول پاشی عناصر غذایی در دو زمان محلول پاشی و در سه سال متوالی بر خصوصیات رشد رویشی، شامل اندازه سطح برگ و قطر شاخه، اثر معنی داری نشان ندادند، اما بر اجزای عملکرد و کیفیت میوه از جمله وزن خوشه، وزن حبه، اندازه حبه، عملکرد هر درختچه، آنتوسیانین، مواد جامد محلول (TSS) و اسیدیته کل (TA) میوه، تاثیر معنی داری داشتند. اثر متقابل سه جانبه سال، زمان محلول پاشی و تیمار عناصر غذایی روی مقدار عملکرد، وزن خوشه و آنتوسیانین، تاثیر معنی داری نشان دادند. بیشترین میانگین سه ساله عملکرد میوه به ازای هر درخت، به ترتیب در تیمارهای C2 (N)، C3 (Zn) و C4 (B)، مشاهده شد و تقریبا تمام تیمارها نسبت به شاهد، تفاوت معنی داری را نشان دادند و درختچه های انگوری که هیچ تیمار غذایی، دریافت نکرده بودند به همراهC10  (N + Zn + B) و C11 (Zn + B + Mg)، به ترتیب کمترین مقدار عملکرد میوه را داشتند. بنابراین می توان چنین استنتاج نمود که علی رغم تاثیر مثبت محلول پاشی نیتروژن، روی و بر بر عملکرد و خصوصیات کیفی، کاربرد این عناصر با همدیگر، بر روی انگور دیم، اثرات منفی داشت.