بررسی اثرات کود اوره و مرغی بر رشد، عملکرد و کارایی زراعی مصرف نیتروژن در سیب زمینی در دو منطقه لرستان

افزایش تولید جهانی غذا، با افزایش مصرف کود نیتروژن و در پی آن با مخاطراتی چون تجمع نیترات، آلودگی منابع آب و انتشار گازهای گلخانه ای همراه بوده است. به نظر می رسد که کود مرغی به خاطر سرعت مطلوب در معدنی شدن و غنی بودن ازنظر نیتروژن، جایگزین مناسبی برای کودهای نیتروژنی در کشت و کار سیب زمینی باشد. به همین منظور، دو آزمایش در قالب بلوک های تصادفی با 11 تیمار (شامل تامین نیتروژن از منبع کودی اوره و کود مرغی به همراه شاهد) در سه تکرار در سال زراعی 95-94 در دو منطقه ازنا و خرم آباد روی سیب زمینی رقم بانبا اجرا شد. بر اساس نتایج آزمایش، میانگین عملکرد غده در منطقه خرم آباد (7/43 تن در هکتار) به طور معنی داری بیشتر از منطقه ازنا (9/38 تن در هکتار) بود. این اختلاف را می توان به تفاوت دوره رشد در دو منطقه خرم آباد و ازنا (به ترتیب 114 و 147 روز) نسبت داد. گرچه در هر دو منطقه، بیشترین عملکرد غده با مصرف 700 کیلوگرم اوره در هکتار به دست آمد، ولی با کاربرد 10 تن کود مرغی در هکتار نیز عملکردهایی نزدیک به مصرف کود شیمیایی به ویژه در منطقه ازنا به دست آمد. هرچند بر اساس نتایج این آزمایش، کارایی زراعی مصرف نیتروژن در کود اوره، بیشتر از کود مرغی بود، اما با توجه به وجود اختلاف اندک در عملکردهای به دست آمده در بین دو نوع منبع نیتروژن، می توان دریافت که جایگزینی کودهای شیمیایی با کودهای آلی به منظور دستیابی به امنیت غذایی و یک زنجیره غذایی کارآمد و پایدار، منطقی است.