سیاست‏های نظامی و اداری بنی عباس در هند (422 - 132ه)

پس از سقوط بنی امیه، مناطق تحت سلطه آنان از جمله بخش‏هایی از غرب هند به تدریج زیر نفوذ و سلطه بنی عباس قرار گرفت. در این زمان، شیعیان نیز که از آل عباس ناامید و ناراضی بودند، تحت تعقیب و آزار آنان قرار گرفته و به مناطق دوردستی چون سند روی آوردند. این مسئله باعث ایجاد حساسیت و توجه ویژه بنی عباس به قلمرو اسلامی در هند و سند گردید. به علت وجود اتباع قبیله‏های عرب که از مدت‏ها قبل از اسلام با یک‏دیگر اختلاف و درگیری داشتند، اختلافات قبیله ‏ای بالا گرفت که این امر، سبب توقف فتوحات مسلمانان و تقویت جبهه غیر مسلمانان گردید و پایه ‏های حکومت اسلامی را در این منطقه سست نمود. این اختلافات و دوری سند و هند از مرکز خلافت و جاه‏طلبی برخی از سران قبایل سرانجام باعث پیدایش حکومت‏های مستقل در منصوره و ملتان گردید که رقابت‏های محلی و منطقه‏ای را به اوج خود رساند. این اقدام، هم زمان و یا اندکی پس از تحرکات استقلال طلبانه در شمال افریقا و ایران صورت پذیرفت که فرجام آن چیزی جز چنددستگی و تضعیف دنیای اسلام نبود.