تاثیر نوآوری باز بر نوآوری فرآیندی در شرکت های کوچک و متوسط صنایع غذایی ایران

نوآوری فرآیندی، دستاوردهایی نظیر تعریف رویه های جدید، افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها و توسعه محصولات را بدنبال دارد. اما شرکت ها همیشه منابع لازم و کافی برای پرداختن به آن را در اختیار ندارند. بنابراین می توانند با بکارگیری دانش و فناوری بیرونی یا همکاری با شرکای بیرونی از نوآوری در سیستم ها و فرآیندهای خود بهره ببرند. هدف این پژوهش مطالعه تاثیر نوآوری باز بر نوآوری فرآیندی در شرکت های کوچک و متوسط  صنایع غذایی ایران و بررسی اثر تعدیلگرانه قابلیت های یادگیری و محافظت روی این رابطه است. این پژوهش که در سال  1399  به انجام رسیده است؛ از نظر هدف کاربردی و بر حسب گردآوری اطلاعات، پیمایشی است. داده های لازم  بر اساس پرسشنامه محقق ساخته، به روش نمونه گیری تصادفی جمع آوری و برای تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی در نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 01/3 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین همکاری با شرکای بیرونی و نوآوری فرآیندی تدریجی و بنیادی رابطه مثبت معناداری وجود داشته و این رابطه مثبت بین اکتساب دانش و فناوری بیرونی و نوآوری فرآیندی تدریجی و بنیادی نیز تایید شد. همچنین بر اساس نتایج قابلیت یادگیری رابطه همکاری با شرکای بیرونی و نوآوری فرآیند (هم تدریجی و هم بنیادی) را تعدیل کرده و قابلیت محافظت نیز رابطه همکاری با شرکای بیرونی و نوآوری فرآیندی بنیادی را تعدیل می نماید.