بررسی پایداری بیان پروتئین غشای سطحی Lipl41 به صورت فیوژن با پروتئین کوچک چاپرون Lepدر لپتوسپیرا

لپتوسپیروزیس یک بیماری باکتریایی مشترک بین انسان و دام با انتشار جهانی می باشد که توسط اسپیروکت بیماریزایی به نام لپتوسپیرا ایجاد می گردد. متاسفانه تشخیص این بیماری بدلیل علایم متعدد بالینی بسیار مشکل و دارای محدودیت است.  LipL41یکی از فراوان ترین پروتئین های غشای خارجی لپتوسپیرا ست که فقط در سویه های بیماریزا وجود دارد. ژن کوچکی بنام lepدر فاصله بسیار نزدیک با ژن  lipl41بر روی کروموزوم باکتری قرار دارد که کمک کننده بیان آن می باشد. در این مطالعه برای اولین بار بررسی بیان و تخلیص پروتئین فیوژن Lipl41-Lep بر روی سویه های بومی رایج لپتوسپیرای بیماریزا در  سیستم پروکاریوتی صورت گرفت.   

توالی ژنی بر مبنای الگوی سرووارهای ایران پس از جمع آوری کلیه اطلاعات موجود در سایتNCBI طراحی و ساخته شد. سپس با کلونینگ در وکتوربیانی pET32a+ درE.coliBL21(DE3) انتقال و توسط القاء کننده IPTG بیان انجام شد. پس از لیز سلولی با روش دناتوراسیون خالص سازی صورت گرفت. روش وسترن بلات برای تایید حضور پروتئین فیوژن نوترکیب استفاده گردید.  

نتایج آنالیز PCR وجود باند واضح حدود2000جفت باز را روی ژل آگارز تایید کرد. مقادیر زیادی از پروتئین فیوژن نوترکیب60 کیلودالتونی در دمای C37، با غلظت mM1/0 از IPTG و زمان 4 ساعت پس از القا به صورت نامحلول تولید، استخراج و خالص سازی شد.

یافته ها نشانگر مقدار کافی از بیان و تخلیص این پروتئین نوترکیب بصورت فیوژن بود. بنابراین از آن می توان در آینده بعنوان کاندیدای مناسبی در جهت تستهای تشخیص سرولوژیک مانند الایزا و همچنین برای واکسن های نوترکیب بر علیه لپتوسپیروز استفاده شود.