اثربخشی آموزش راهبردهای تنظیم هیجان بر پرخاشگری و مولفه های عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش راهبرد های تنظیم هیجان بر پرخاشگری و مولف ه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور(خودکارآمدی، تاثیرات هیجانی، برنامه ریزی، انگیزش و فقدان کنترل پیامد) دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بوده است. با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 200 دانش آموز انتخاب شدند. با پیش آزمون پرسشنامه پرخاشگری باس و پری(1992) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور(1999) و بر اساس آزمون غربالگری 30 نفر از دانش آموزانی که دارای بالاترین نمره  پرخاشگری و عملکرد تحصیلی ضعیفی بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند،  سپس  به روش تصادفی در دو گروه، یک گروه آزمایش (15 دانش آموز) و یک گروه کنترل (15 دانش آموز) جایگزین شدند و بسته آموزش تنظیم هیجان گراس فقط برای گروه آزمایش اجرا شد. سپس پس آزمون پرسشنامه پرخاشگری و عملکرد تحصیلی از هر دو گروه گرفته شد. داده ها به روش تحلیل کوواریانس یک راهه و کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که مداخله آموزشی راهبردهای تنظیم هیجان احتمالا سبب کاهش میانگین پرخاشگری و مولفه های آن در گروه آزمایشی شد و در گروه آزمایش میانگین مولفه های عملکرد تحصیلی (خودکارآمدی، برنامه ریزی و انگیزش) نیز افزایش و در مقابل میانگین تاثیرات هیجانی و فقدان کنترل پیامد کاهش یافت. این تغییرات در سطح 0/001 >P معنادار بودند. مطالعه حاضر در حالت کلی نشان داد که برنامه آموزشی راهبردهای تنظیم هیجان بر بهبود هیجانات دانش آموزان از جمله پرخاشگری و نیز عملکرد تحصیلی آنها احتمالا موثر است.