تبیین وجوه زیباشناسانه و تربیتی تئاتر شورایی با تکیه بر اندیشه های جان دیویی

دیویی رسالت فلسفه را تحول اجتماعی می‌دانست و تحول موردنظر او به‌وسیله آموزش صورت می‌پذیرد. بدیهی است دوران کلاس و مدرسه روزی به پایان می‌رسد اما از آنجا که رشد انسان توقفی ندارد تعلیم ‌و تربیت نیز نباید محدود به برهه خاصی از زندگی باشد بلکه نفوذ نهادهای آموزشی اجتماعی باید همیشه جاری بوده و ادامه داشته باشد. اقدامات فرهنگی و هنری نظیر تیاترهای کاربردی ابزارهای آموزشی مفیدی هستند که بهره‌گیری صحیح از آنها می‌تواند در رشد و تکامل اخلاقی و توانمندی‌های اجتماعی شهروندان یک جامعه تاثیر قابل‌توجهی داشته باشند. آگوستو بوآل نیز که یکی از بزرگترین نظریه‌پردازان پیشروی تیاتر کاربردی محسوب می‌گردد، تیاتر شورایی را جهت رسیدن به نقطه شروع تغییر و دگرگونی زندگی پیشنهاد نمود. تیاتر مدنظر بوآل فرصتی برای افراد جامعه فراهم می‌کند تا خواسته‌های درونی‌شان را بیان کنند. در تیاتر شورایی موقعیت‌هایی مشابه واقعیت ساخته می‌شود و فرصت تمرین و تجربه زندگی به مخاطبان داده می‌شود، بدون آنکه آنان متحمل ضرر و زیان و فرصت‌سوزی شوند. پژوهش حاضر با استفاده از پژوهش‌های بنیادی پیشین، در زمینه فلسفه زیبایی‌شناختی و تربیتی دیویی و با روش توصیفی-تحلیلی بر آن است تا به این پرسش پاسخ دهد که چگونه می‌توان با بهره‌گیری از نظریات دیویی به تحکیم و موکدسازی تیاتر شورایی اقدام نمود و راهکارهایی برای افزایش کارکرد این گونه نمایشی ارایه کرد. در این مقاله پس از پرداختن به تیاتر شورایی، در بخشی ویژه بر تیاتر رنگین‌کمان آرزو تمرکز می‌شود و نشان داده خواهد شد که می‌توان با ایجاد همدلی در میان تماشابازیگران و ترغیب به عمل بیانگر، سلامت روانی آنان را ارتقا داد.