ارائه مدل ترکیبی به منظور پیش بینی تصادفات شهری بر اساس پارامترهای ساختار مکانی شبکه معابر (رویکرد مطالعه موردی)

امروزه ایمنی جاده ای یکی از دغدغه های بزرگ مهندسان ترافیک است، زیرا تصادفات اثرات زیادی روی زندگی مردم داشته اند. بنابراین پیش بینی قطعات حادثه خیز شبکه معابر جهت جلوگیری از وقوع تصادفات آتی و بهبود ایمنی ترافیک بسیار حایز اهمیت است. یکی از مهم ترین عواملی که باعث بروز تصادفات می شود، ساختار مکانی شبکه معابر است. ساختار مکانی شبکه معابر مرتبط با آرایش و چیدمان اجزای شبکه معابر است که به عنوان یک قید مکانی بر جریانات شهری بسیار تاثیرگذار است. نوآوری تحقیق حاضر ارایه یک رویکرد ترکیبی جدید جهت تعیین پارامترهای ساختار مکانی موثر در پیش بینی قطعات حادثه خیز (منطقه سه شهر تهران) است. در این راستا از ترکیب رگرسیون وزن دار مکانی (کرنل های نمایی و مربع دوگانه) و الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات گسسته استفاده گردید. روش ترکیبی پیشنهادی مناسب برای مسایل رگرسیون مکانی است، زیرا این روش با دو خواص منحصر به فرد داده های مکانی یعنی خودهمبستگی مکانی و ناایستایی مکانی سازگار است. بهترین مقدار تابع برازش (1-R2) برای کرنل های نمایی و مربع دوگانه به ترتیب 0.064 و 0.003 به دست آمد. هم چنین مشخص شد که پارامترهای ساختار مکانی تاثیر قابل توجهی بر پیش بینی قطعات حادثه خیز در منطقه موردمطالعه دارند.