تبیین مدل بکارگیری قابلیتهای نوآوری فناورانه در حمل و نقل پایدار

درحال حاضر در بسیاری از صنایع، نوآوری فناورانه به مهمترین محرک دستیابی به موفقیت رقابتی تبدیل شده است. هدف از این تحقیق، تبیین مدل بکارگیری قابلیتهای نوآوری فناورانه در حمل و نقل پایدار بوده است. روش تحقیق از نوع توصیفی و پیمایشی و جهت پاسخگویی به پرسش های اصلی و فرعی از معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از طریق توزیع پرسشنامه بین 145 نفر از مدیران، معاونین و کارشناسان در 43 شرکت فعال در حوزه حمل و نقل کشور که 108 نفر آنها با محقق همکاری نموده اند و با نرم افزار ایموس تحلیل شده اند، نشان داده است که قابلیت های نوآوری فناورانه در ایجاد حمل و نقل پایدار، موثر است و فرضیه کلی تایید و از بین فرضیه های موجود، 7 فرضیه تایید ومابقی آنها رد شده است. نوآوری مقاله حاضر نیز در این است که برای اولین بار تاثیر قابلیت های نوآوری فناورانه در ایجاد حمل و نقل پایدار بوسیله نرم افزار ایموس در سیستم حمل و نقل کشورمورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که قابلیت های نوآوری فناورانه در ایجاد حمل و نقل پایدار موثراست. شاخصهای برازندگی نیز حاکی از تایید مدل می باشد. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاداتی از قبیل نظارت و کنترل سیستماتیک بر روی روندهای توسعه تکنولوژی در سازمان در جهت بروز سازی سازمان، انتقال و به‫روزآوری دانش فنی، استقرار تکنولوژیهای جدید، همچنین تمرکز بر نوآوری از طریق بهبود نوآوری های نو و فناورانه می تواند همراه با جذب مشتریان بیشتر سبب توسعه ی مزیت های اقتصادی-رقابتی و ثبات شرکت و عملکرد بهتر شود، ارایه شده است