تاثیر عصاره متانولی برخی از گیاهان بومی مازندران بر پارامترهای سنتیکی پراکسیداز بروکلی

بروکلی گیاهی با ارزش غذایی شناخته شده است. کاربرد پراکسیداز بروکلی در بیوشیمی بالینی، فناوری زیستی و صنایع غذایی علاقه برای مطالعه بیشتر این آنزیم را افزایش داده است. این پژوهش با هدف اندازه گیری پارامترهای سنتیکی پراکسیداز بروکلی و تغییرات انها در مجاورت عصاره متانولی برخی از گیاهان بومی مازندران انجام شد. در این مطالعه عصاره خام کلم بروکلی تازه، پس از هموژن سازی و سانتریفیوژ‏‏، به وسیله آمونیوم سولفات، رسوب دهی و سپس دیالیز شد. فعالیت آنزیم با هیدروژن پراکسید و ABTS در بافر سیترات-فسفات و در طول موج 414 نانومتر اندازه گیری گردید. فعالیت ویژه آنزیم به ترتیب U/mg 58/0 در عصاره خام و U/mg 61/3 در عصاره دیالیز شده بدست آورده شد. pH بهینه آنزیم 4 و دمای بهینه آن30 درجه سلسیوس اندازه گیری شد. عصاره متانولی گیاهان درمنه، زولنگ، رزماری، آقطی، پیرسنبل، ولیک سیاه، دارواش، شقایق و الزی به روش خیساندن تهیه شد. سپس فعالیت آنزیم در غلظت های مختلف از این عصاره ها سنجش شد. نتایج سنتیکی نشان دادند که پراکسیداز به وسیله عصاره های ولیک سیاه، رزماری، شقایق و درمنه، در غلظت 33 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب 2/88، 5/79، 6/78 و 3/76 درصد، مهار شد. عصاره پیرسنبل هیچ تاثیری برسرعت بیشینه واکنش نشان نداد، در حالی که مقدار Km آنزیم را 4 برابر کاهش داد. گیاه الزی مهار جزیی بر روی این آنزیم پراکسیداز نشان داد. بنابراین، مطالعه این گیاهان برای دستیابی به ترکیبات تاثیر گذار بر پراکسیداز بروکلی با کاربردهای دارویی، کشاورزی و صنعتی قابل توصیه می باشد.