غنای گونه ای و فلور منطقه حفاظت شده میش داغ در استان خوزستان

منطقه میش داغ با مساحتی معادل 34 هزار هکتار در 15 کیلومتری شهرستان بستان، منطقه ام ادبس و دشت آزادگان و ناحیه صحارا سندی قرار دارد. مطالعه غنای گونه‏ای به درک صحیح کارکرد اکوسیستم، حفظ و حراست ذخایر ژنی، بررسی و کنترل تغییرات محیطی و موفقیت یا عدم موفقیت برنامه‏ های مدیریت منابع طبیعی کمک می‏کند. برای مطالعه غنا، تنوع و میزان تولید در منطقه محصور شده (با مساحت معادل 113 هکتار) با توجه به یکنواختی پوشش آن داده های مربوط به درصد پوشش، تراکم و تولید از تعداد 60 پلات به روش تصادفی سیستماتیک جمع آوری شد. در این تحقیق تعداد 139 گونه متعلق به 35 تیره شناسایی شد. تیره های مینا (Asteraceae) و اسفناجیان (Chenopodiaceae) هر کدام با 20 گونه بیشترین تعداد را در منطقه داشتند و پس از آنها تیره های و گندمیان (Poaceae) با 16 گونه و باقلاییان (Fabaceae) و شب بو (Brassicaceae) به ترتیب با 10 و 9 گونه تیره های غالب منطقه بودند. نتایج نشان داد درصورت قرق منطقه، قابلیت تولید قریب به 755 کیلوگرم درهکتار خواهد بود. در منطقه محصور شده مقدار عددی شاخص تنوع شانون و سیمپسون به ترتیب 87/2 و 92/0 بود. حصول اعداد تنوع نسبتا خوب بیانگر استعداد و ذخیره ژنی (بذر متنوع) در منطقه و بویژه یکنواختی توزیع گونه ها است. این گونه های گیاهی اکثرا یکساله و کم زی هستند بنابراین بسیاری از گونه های گیاهی از اواخر بهار در رکود و یا حذف کامل خواهند بود. بنابراین غنای گونه ای در این منطقه وابسته به زمان بوده و از اواخر بهار تا پاییز به حداقل مقدار عددی خود خواهد رسید.