اثر تغذیه زیستی و پرایمینگ بذر بر رشد و عملکرد ژنوتیپ های نخود کابلی (Cicer arietinum L.)

به منظور مطالعه اثر تغذیه زیستی و پرایمینگ بذر بر رشد و عملکرد ژنوتیپ های امیدبخش نخود کابلی MCC463)، MCC741، ILC8617، ILC72، FLIP02-51C) آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 98-1397 اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل تیمارهای تغذیه ای به عنوان کرت های اصلی و ژنوتیپ های نخود به عنوان کرت های فرعی بود. تیمارهای تغذیه ای شامل: 1- پرایمینگ بذر همراه با کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم (P+BF) 2- کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم (BF) 3- کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم همراه با محلول پاشی اسیدآمینه، پتاسیم و سیلیسیم (BF+F) 4 -پرایمینگ بذر همراه با کاربرد باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری حل کننده فسفات و باکتری حل کننده پتاسیم همراه با محلول پاشی اسیدآمینه، پتاسیم و سیلیسیم (P+BF+F) و 5- شاهد (بدون تغذیه) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار کلروفیل a در BF در ژنوتیپ MCC463 حاصل شد که نسبت به شاهد 3/1 برابر افزایش داشت. بیشترین مقدار کلروفیل b در BF+F در ژنوتیپ FLIP02-51 به دست آمد. بیشترین شاخص سطح سبز در ژنوتیپ MCC741 در P+BF حاصل گردید. بیشترین زیست توده تولیدی در BF+F در ژنوتیپ ILC8617 مشاهده شد که 24 درصد در مقایسه با شاهد بیشتر بود. بیشترین عملکرد دانه در ژنوتیپ MCC741 در BF با 1590 کیلوگرم در هکتار حاصل شد که نسبت به شاهد افزایش 2 برابری داشت. به طورکلی می توان عنوان کرد که استفاده از کودهای زیستی سبب بهبود اغلب صفات گیاه نخود در شرایط مزرعه شد.